Google werkt aan een slimme contactlens
Je hebt vast wel gehoord dat diabetes een groot en groeiend probleem is. Ongeveer een op de 19 mensen heeft last van deze aandoening. Maar wat je misschien niet weet, is dat mensen met diabetes dagelijks een gevecht moeten leveren om hun bloedsuikerniveau op orde te houden. Ongecontroleerd bloedsuiker kan op de korte en lange termijn namelijk resulteren in gevaarlijke complicaties, zoals schade aan de ogen, nieren en het hart. Een vriendin vertelde ons dat ze zich ernstig zorgen maakt om haar moeder, die ooit tijdens een autorit buiten westen raakte als gevolg van een lage bloedsuikerspiegel en van de weg reed.
Veel mensen met wie ik heb gesproken vergelijken de omgang met hun diabetes met een parttime baan. Het glucoseniveau verandert regelmatig tijdens normale activiteiten zoals sporten en eten, en zelfs als ze zweten. Plotselinge pieken en pijlsnelle dalingen zijn gevaarlijk en zijn eerder regel dan uitzondering. Dit vraagt om 24-uurs bewaking. Sommige mensen dragen een glucosemeter, waarbij een glucosesensor onder hun huid wordt aangebracht. Toch moeten ze de hele dag door in hun vinger blijven prikken en hun bloeddruppels testen. Dit werkt verstorend en is bovendien pijnlijk. Veel diabetespatiënten controleren hun bloedglucose daarom minder vaak dan eigenlijk zou moeten.
De afgelopen jaren hebben wetenschappers verschillende lichaamsvloeistoffen zoals tranen onderzocht in de hoop om een eenvoudiger manier te vinden waarop mensen hun glucoseniveaus kunnen bijhouden. Maar je kunt je voorstellen dat het nogal moeilijk is om tranen te verzamelen voor onderzoek. Bij Google[x] vroegen we ons af of miniatuurelektronica — zoals chips en sensoren die zo klein zijn dat ze op stukjes glitter lijken, en een antenne die dunner dan een haar is — zou kunnen helpen om het raadsel rond traanglucose te ontrafelen en de stof met grotere nauwkeurigheid te meten.
We voeren momenteel gesprekken met de FDA, maar er valt nog een hoop werk te verrichten voordat we deze technologie kunnen transformeren tot een bruikbaar systeem. We gaan dit niet op eigen houtje doen: we zijn op zoek naar partners die experts zijn in het naar de markt brengen van dit soort producten. Deze partners zullen onze technologie gebruiken om een slimme contactlens te ontwikkelen in combinatie met apps die de drager en zijn of haar arts in staat stellen om de glucosemetingen te raadplegen. We hebben altijd gezegd dat we kiezen voor projecten met een enigszins speculatief of ongebruikelijk karakter. Maar in een tijd waarin de International Diabetes Federation verklaart dat de wereld de strijd tegen diabetes aan het verliezen is, leek dit project ons zonder meer de moeite van het proberen waard.
We zijn momenteel bezig met het testen van een slimme contactlens die is ontwikkeld om het glucoseniveau in tranen te meten. Deze contactlens maakt gebruik van een uiterst kleine draadloze chip en een miniatuur glucosesensor die tussen twee lagen zacht contactlensmateriaal zijn ingebed. We zijn prototypes aan het testen die in staat zijn om elke seconde een meting te genereren. We onderzoeken ook de mogelijkheid om de slimme contactlens een vroegtijdig waarschuwingssignaal aan de drager af te laten geven. Zo proberen we LED-lampjes te integreren die oplichten om aan te geven dat het glucoseniveau zich boven of onder een bepaalde drempelwaarde bevindt. Deze technologie staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben verschillende klinische tests voltooid die ons helpen om ons prototype te verfijnen. We hopen dat dit ooit zal resulteren in een nieuwe oplossing waarmee mensen met diabetes hun aandoening onder de knie kunnen krijgen.
Veel mensen met wie ik heb gesproken vergelijken de omgang met hun diabetes met een parttime baan. Het glucoseniveau verandert regelmatig tijdens normale activiteiten zoals sporten en eten, en zelfs als ze zweten. Plotselinge pieken en pijlsnelle dalingen zijn gevaarlijk en zijn eerder regel dan uitzondering. Dit vraagt om 24-uurs bewaking. Sommige mensen dragen een glucosemeter, waarbij een glucosesensor onder hun huid wordt aangebracht. Toch moeten ze de hele dag door in hun vinger blijven prikken en hun bloeddruppels testen. Dit werkt verstorend en is bovendien pijnlijk. Veel diabetespatiënten controleren hun bloedglucose daarom minder vaak dan eigenlijk zou moeten.
We voeren momenteel gesprekken met de FDA, maar er valt nog een hoop werk te verrichten voordat we deze technologie kunnen transformeren tot een bruikbaar systeem. We gaan dit niet op eigen houtje doen: we zijn op zoek naar partners die experts zijn in het naar de markt brengen van dit soort producten. Deze partners zullen onze technologie gebruiken om een slimme contactlens te ontwikkelen in combinatie met apps die de drager en zijn of haar arts in staat stellen om de glucosemetingen te raadplegen. We hebben altijd gezegd dat we kiezen voor projecten met een enigszins speculatief of ongebruikelijk karakter. Maar in een tijd waarin de International Diabetes Federation verklaart dat de wereld de strijd tegen diabetes aan het verliezen is, leek dit project ons zonder meer de moeite van het proberen waard.
We zijn momenteel bezig met het testen van een slimme contactlens die is ontwikkeld om het glucoseniveau in tranen te meten. Deze contactlens maakt gebruik van een uiterst kleine draadloze chip en een miniatuur glucosesensor die tussen twee lagen zacht contactlensmateriaal zijn ingebed. We zijn prototypes aan het testen die in staat zijn om elke seconde een meting te genereren. We onderzoeken ook de mogelijkheid om de slimme contactlens een vroegtijdig waarschuwingssignaal aan de drager af te laten geven. Zo proberen we LED-lampjes te integreren die oplichten om aan te geven dat het glucoseniveau zich boven of onder een bepaalde drempelwaarde bevindt. Deze technologie staat nog in de kinderschoenen, maar we hebben verschillende klinische tests voltooid die ons helpen om ons prototype te verfijnen. We hopen dat dit ooit zal resulteren in een nieuwe oplossing waarmee mensen met diabetes hun aandoening onder de knie kunnen krijgen.
Gepost door Brian Otis en Babak Parviz, medeoprichters van het project
